KOPYTO KOŃSKIE
Kopyto konia składa się z trzeciej kości palca (kości kopytnej), trzeszczki kopytowej, chrząstek, stawu
kopytowego oraz obejmującej całość puszki kopytowej. Kość kopytowa jest
otoczona silnie ukrwionym i złożonym z wielu warstw tworzywem
kopytowym.
Narastanie kopyta
Narastanie rogu kopytowego następuje od góry ku dołowi:- ściana przednia puszki kopytowej narasta 10-12 mm/miesiąc
- ściana boczna narasta 7-8 mm/miesiąc
- ściana przedkątna narasta 5-6 mm/miesiąc
Pielęgnacja
Bardzo ważnym zadaniem hodowcy jest codzienna i okresowa pielęgnacja kopyt:- Pielęgnacja codzienna – prawidłowe warunki zoologiczne w stajni i na wybiegu (odpowiednia wilgotność, sucha ściółka) oraz czyszczenie i mycie końskich kopyt. Kopyta czyści się za pomocą kopystki i powinno się to robić codziennie. Brak higieny powoduje najczęściej gnicie strzałki gąbczastej kopyta. Zaleca się także smarowanie (uprzednio oczyszczonych) kopyt specjalnym tłuszczem, by nie stały się kruche[1].
- Pielęgnacja okresowa – regularne rozczyszczanie (tzw. struganie lub tarnikowanie) końskich kopyt przez wykwalifikowanego kowala-podkuwacza. U koni bez podków powinno się je powtarzać co ok. 4 tygodnie, u koni w podkowach – co ok. 6 tygodni. Struganie może mieć także charakter stopniowo korygujący budowę kopyta, podobnie jak podkuwanie[1]. Tym niemniej, konie powinno się podkuwać tylko w uzasadnionych przypadkach, po konsultacji z podkuwaczem, gdyż zbędne podkuwanie zdrowych kopyt może je osłabić.
Budowa kopyta
Prawidłowo ukształtowane przednie kopyto powinno być zaokrąglone w części palcowej (przedniej) i szersze przy piętce (części tylnej). Najgrubsza jest ściana przednia kopyta; ściana boczna (tzw. ściana przekątna) jest grubsza przy piętce. Ponad ścianą kopyta widoczna jest wstęga koronki rogotwórczej, której uszkodzenie powoduje niepełny wzrost ściany. Podeszwa kopyta przedniego powinna być umiarkowanie wklęsła, a idealny kąt nachylenia czoła ściany przedniej do podeszwy wynosi 45-50 stopni. Kopyto tylne charakteryzuje się bardziej spiczastą częścią palcową i bardziej wklęsłą podeszwą. Niektórzy znawcy twierdzą, że kąt między ścianą przednią a podeszwą tylnego kopyta powinien wynosić 50-55 stopni; inni uważają, że powinien wynosić 55-60 stopni. Od strony podeszwy we wszystkich czterech kopytach widoczna jest tzw. strzałka (nazwa pochodzi od kształtu przypominającego grot strzały). Mieści się w tylnej połowie podeszwy i dzieli ja na dwie mniej-więcej równe części. Strzałka jest zbudowana z tworzywa kopytowego o konsystencji gumy i pod obciążeniem ciężarem ciała konia dotyka podłoża. W miejscu łączenia podeszwy ze ścianą kopyta widoczna jest tzw. linia biała[1].Ochwat
Bardzo niebezpieczną chorobą kopyt jest ochwat. Ochwat może być ostry lub przewlekły. Podczas ochwatu, w kopycie rozwija się stan zapalny, powodując oddzielenie się puszki kopytowej od warstwy twórczej kopyta. Ochwat powodowany jest m.in. podawaniem zbyt dużej ilości wysokobiałkowego pożywienia w połączeniu z brakiem regularnego ruchu. Ochwat jest bardzo bolesny dla konia. Najczęściej koń przyjmuje pozycję podobną do siedzącego psa, aby odciążyć przednie kopyta lub ciągle przestępuje z nogi na nogę (gdy choroba dotyka wszystkich kopyt). Koń nie je, poci się, drży i porusza z trudem. Chore kopyto jest wyczuwalnie gorące. Ochwat wymaga jak najszybszej interwencji lekarza weterynarii[1].
- KAJA ;-)
Konie angielskie,
to najcenniejsi przedstawiciele ras końskich, wyróżniający się
wyjątkową szybkością. Powstanie tej rasy to efekt skrzyżowania arabów z
importu z miejscowymi końmi, do którego doszło na przełomie XVII i XVIII
wieku.
