sobota, 29 czerwca 2013

CZYLI .... KONIEC ?

                                                 





CZY TO 




KONIEC Z





BLOGIEM ?







NIE PISZECIE KOMENTARZY , MAMY JUŻ PRAWIE 600 WEJŚĆ A KOMENTARZY ZALEDWIE 5 !!!


postarajcie się :(


poniedziałek, 24 czerwca 2013

Pytanie

,,Dobra, teraz czas na szczerość"

JAK PODOBA SIĘ

WAM NASZ BLOG?

Odpowiadajcie na to pytanie w komentarzach ;)
TYLKO SZCZERZE PROSIMY.
DO ZOBACZENIA ;)))
-Kaja i Ola  

MIŁOŚNICZKI KONI

 

niedziela, 23 czerwca 2013

Koń Quarter Horse

Quarter Horse:

Trochę o tych koniach:



Quarter Horse - rasa konia o bardzo dobrym, atletycznym umięśnieniu. Delikatna, o klinowatym kształcie głowa, małe uszy i duże oczy. Szyja prosta, nisko osadzona ze skąpą grzywą. Łopatki długie. Kłąb szeroki średnio zarysowany. Grzbiet mocny, klatka piersiowa głęboka i szeroka. Zad ścięty, długi, obficie umięśniony. Ogon osadzony nisko o skąpym owłosieniu. Kończyny mocne i suche, kopyta małe bez szczotek. Chody płaskie, galop niezwykle szybki na krótkich odcinkach. Duża zwrotność i wytrzymałość. Są to konie pojętne w szkoleniu i pracy. Występują wszystkie maści podstawowe. Osiągają wysokość 148 - 155 cm.

Historia

Quarter Horse powstały z mieszaniny krwi koni hiszpańskich i importowanych z Anglii. Swoją nazwę zawdzięcza popularnym wyścigom na ćwierć mili organizowanym na ulicach osad. Rasa ta zyskała sławę, gdyż odznaczała się zwrotnością, spokojem, inteligencją i "wyczuciem bydła". Dziś opiekę nad rasą Quarter Horse, w celu popularyzacji i zachowania jej wzorca, sprawuje powstała w 1940 roku organizacja zrzeszająca hodowców American Quarter Horse Association z siedzibą w Amarillo w Teksasie oraz oddziały regionalne na całym świecie, również w Polsce. Konie rasy Quarter Horse cieszą się dużą popularnością, jako przydatne w równym stopniu do wyścigów, ale przede wszystkim do reiningu, trailu, rodeo i jazdy rekreacyjnej.
Opis Quarter Horse
wzrost do 160 w klębie,
silne tylne nogi,
wyjątkowa wytrzymałość, szybkość,
barwa sierści: izabelowata (palomino), kasztanowata, gniada, kara, rzadko siwa
osobniki srokate zaliczane są do Paint Horse (odłam rasy Quarter Horse)
charakter: spokojne konie, świetnie nadają sie pod siodło, do pracy z bydłem,
pochodzenie: geny koni hiszpańskich, mustangów i appaloosa.

Wykorzystanie

Konie tej rasy wykorzystywane są przede wszystkim w jeździe wierzchem. Nadają się także do lekkich zaprzęgów.

Hodowla koni tej rasy w Polsce

Obecnie konie tej rasy nie są zbyt popularne w Polsce, jednak grono ich miłośników stale rośnie.

 

 -Kaja i Ola


piątek, 21 czerwca 2013

Konie lusitano

KONIE LUSITANO:

Lusitano (koń luzytański)[1] – jest to jedna z gorącokrwistych ras konia domowego pochodząca z terenów Ribatejo i Alentejo w Portugalii. Lusitano to konie paradne, użytkowane w Wyższej Szkole Jazdy oraz w walkach z bykiem; podobne do koni andaluzyjskich.
Bardzo znanym koniem luzytańskim był Novilheiro, który zdobywał nagrody w zawodach skoków przez przeszkody najwyższej klasy, pod słynnym jeźdźcem Johnem Whitakerem[2].

Pochodzenie

Konie lutyzańskie pochodzą od kuca Sorraia. Na skutek inwazji Maurów na Hiszpanię, rodzime konie połączyły się z krwią koni berberyjskich dosiadanych przez zbrojnych z Afryki Północnej. Przodkowie obecnych lusitano, jak i koni andaluzyjskich, nazywani byli dzianetami[2].

Pokrój

Konie o profilu garbonosym, co wyraźnie odróżnia je od koni andaluzyjskich. Szyja jest „łabędzia”, łopatki dobrze zbudowane. Muskularny, ścięty zad umożliwia przeniesienie ciężaru konia na nogi tylne, co jest wymaganiem wyższej szkoły jazdy. Kończyny dosyć długie; suche i mocne. Wysokość w kłebie 150-160 cm. Występują wszystkie maści podstawowe, z przewagą siwej, gniadej i bułanej[2].

Użytkowanie

Rasa powstała do użytkowania w powozach oraz na potrzeby armii. Współcześnie użytkuje się ją głównie jako konie rekreacyjne oraz ujeżdżeniowe. W Portugalii są też nadal użytkowane jako konie pracujące na ranczach lub w powozach.[1]





 -Kaja i Ola

niedziela, 9 czerwca 2013

Koń angloarabski


Klacz angloarabska
Koń angloarabski
Znaczenie rasowe
Koń angloarabski (Angloarab) – jedna z ras koni gorącokrwistych, pochodząca od konia angielskiego skrzyżowanego z koniem arabskim. Cechuje go gorący temperament i inteligencja. Konie tej rasy odnoszą ogromne sukcesy w sporcie jeździeckim.
Symboliczne oznaczenie rasy: "xxoo" ("xx" – pełna krew angielska, "oo" – czysta krew arabska).





Historia rasy

Historia koni angloarabskich z dominującej hodowli we Francji związana jest z końmi orientalnymi, które pojawiły się w południowej Francji wraz z przybyciem Maurów do Hiszpanii. Konie orientalne przywozili ze soba także krzyżowcy powracający z Bliskiego Wschodu[1]. Konie te początkowo próbowano krzyżować na południu Francji[2]. W czasach napoleońskich, konie orientalne zgromadzono na rozkaz Napoleona w stadninie Pompadour. Wzorując się na hodowli koni angloarabskich z Zweibrücken, prowadzonej przez księcia Palatynatu Christiana IV, dyrektor stadniny Eugène Gayot stworzył francuską hodowlę angloarabów na wyskomi poziomie. Hodowla tych koni stała się popularna również w Wielkiej Brytanii i w Polsce[1].

Pokrój i charakter

Koń angloarabski łaczy zalety rasy arabskiej i angielskiej. Głowa jest szlachetna, a szyja dobrze zbudowana. Łopatki długie i ukośne, kłąb wyraźny, grzbiet mocny. Klatka piersiowa głęboka. Mocny, dobrze umięśniony, lekko ścięty zad. Ogon noszony elegancko. Suche kończyny o wyraźnych stawach, kopyta małe i twarde. Postawa kończyn bywa nieprawidłowa. Wysokość w kłębie: 155-165 cm. Umaszczenie najczęściej kasztanowate, gniade i siwe[1].
Chody tych koni sa płaskie i wydajne, o dobrym galopie i dużych zdolnościach skokowych[1].
Konie te bywają trudne do opanowania. Ich temperament jest po części odziedziczony po "ognistych" i bardzo energicznych koniach rasy angielskiej. Angloaraby są szybkie, zwinne i wyczulone na działanie pomocy jeździeckich.

Hodowla

Konie angloarabskie hoduje się głównie we Francji, Wielkiej Brytanii oraz w Polsce. Hodowla angielska tych koni ustępuje hodowli francuskiej, która może być uważana za dominującą w tej dziedzinie. W Wielkiej Brytanii koń ten może być wpisany do księgi stadnej, gdy ma co najmniej 1/8 krwi arabskiej, natomiast we Francji – 1/4.
Największe stajnie hodowlane we Francji to: Pompadour, Tarbes, Pau, Gelos[1].
W Polsce konie te hoduje się głównie w stadninach w Walewicach i Ochabach. W latach międzywojennych hodowano je też w Janowie Podlaskim; obecnie hoduje się tam konie półkrwi angloarabskiej. W roku 1947 sprowadzono do stadnin w Gałowie, Nieświatowie, Mchowie i do Państwowego Zarządu Nieruchomości Ziemskich Okręgu Ziemi Lubuskiej konie angloarabskie z Francji. [3][4][5]

Ciekawostka

Potomstwo arabskiej klaczy i angielskiego ogiera jest znacznie mniejsze i ma niższą wartość rynkową niż źrebię arabskiego ogiera i angielskiej klaczy, które to konie należą do najbardziej znanych ras na świecie.

 -Kaja i Ola


wtorek, 4 czerwca 2013

Ciekawostki o konich czystej krwi arabskiej

Konie czystej krwi arabskiej (oo)

Konie czystek krwi arabskiej
Rasa ta uważana jest za jedną z najstarszych ras na świecie i odegrała największa rolę u kształtowaniu i uszlachetnianiu przeróżnych ras i typów koni (np. koni pełnej krwi angielskiej, czystej krwi anglo-arabskiej, kłusaków orłowskich, rasy trakeńskiej i lipicańskiej). Kolebką tej rasy jest Półwysep Arabski.
Pierwsze wzmianki o posługiwaniu się końmi przez wojowników arabskich pochodzą z IV wieku naszej ery. Przyjmuje się, że hodowla koni arabskich rozwinęła się w VII i VIII wieku naszej ery, na co miały wpływ podboje i zwycięstwa Arabów nad Persami, Uzbekami, Turkmenami i Tadżykami – ludami znanymi z wysoko rozwiniętej hodowli koni. Przyjmuje się, że wśród koni czystej krwi arabskiej wyróżnia się 3 typy:
Saklavi – najbardziej urodziwe ze wszystkich koni arabskich (najczęściej siwe, o wklęsłym profilu głowy), kuhailan – typ nieco trudniejszy do wyodrębnienia, o wyglądzie nieco mniej urodziwym, ale o szczególnie mocnej i jędrnej budowie (najczęściej gniade, o prostym profilu głowy), wytrwalsze w pracy i mniej wymagające, oraz munighi – typ różnorodny, sylwetką przypominające najczęściej konie pełnej krwi, szybki na krótkich dystansach (konie najczęściej kasztanowate). Swoje wysoko cenione zalety konie arabskie zawdzięczają warunkom, w jakich kształtowała się ich rasa, należą do nich:
  • klimat : surowy – pustynny, gorący i wyjątkowo suchy, o bardzo dużych wahaniach temperatury – bardzo     zimnych nocach i upalnych dniach. Minimalne opady, niewiele źródeł wody, skąpe ale zasobne w związki mineralne trawy rosnące na wapiennych podłożach.
  • tryb życia Arabów – przez wieki koczowniczy i wojowniczy wymuszał wychów koni pod gołym niebem, bez  stajen. Ciągle wędrówki i walki stanowiły ciężkie próby dzielności dla koni
  • niedostatek starannej pielęgnacji koni (mimo szacunku jakim były darzone)
Dzięki tym warunkom wytworzyła się rasa koni o mocnej konstytucji i wyjątkowej suchości tkanek, charakteryzująca się mocną konstytucją, doskonałym wykorzystaniem paszy i bardzo dobrym zdrowiem. Konie arabskie są końmi późno dojrzewającymi ale długowiecznymi. Ich zalety:
  • doskonała jakość tkanek : mięśniowej, kostnej, ścięgien i więzadeł ;
  • doskonała jakość kopyt – twardy i mocny, ale elastyczny róg kopytowy ;
  • bardzo dobre funkcjonowanie przewodu pokarmowego i przemiana materii – optymalne wykorzystanie paszy ;
  • mało wymagające i ekonomiczne w utrzymaniu;
  • bardzo dobra płodność
  • łagodne usposobienie
  • budowa ciała sprzyjająca swobodnemu, szybkiemu, harmonijnemu ruchowi
  • wyjątkowa uroda
Do wad koni czystej krwi arabskiej niektórzy zaliczają niski wzrost i małą masę ciała, jednak jest to dyskusyjne i zależy od kierunku, w jakim koń arabski ma być użytkowany. U koni czystej krwi często obserwuje się zbyt duży temperament. Inne wady, które mogą pojawić się u koni arabskich to krowia lub szablasta postawa kończyn tylnych, wąskie stawy skokowe, cofnięty nadgarstek, niechęć do ciągnięcia zaprzęgu.
Europejskie konie czystek krwi arabskiej charakteryzują się przeciętnymi wymiarami :
  • wysokość w kłębie – 140 – 155 cm
  • obwód klatki piersiowej – 160- 180 cm
  • obwód nadpęcia – 17,5 – 19 cm
Najczęściej występuje umaszczenie siwe, gniade, kasztanowate, rzadko – kare. Konie czystej krwi reprezentują typ wierzchowy, mogą również pracować w lekkim zaprzęgu.
Zasadnicze cechy pokroju :
  • głowa mała, sucha, z wyraźną przewagą części mózgowej, duże oczy o wyrazistym spojrzeniu, ruchliwe uszy, szeroko rozstawione ganasze
  • szyja cienka i długa, dobrze umięśniona, często o profilu łabędzim (wraz z profilem szczupaczym stanowi cechę rasową koni arabskich)
  • zad często poziomy (horyzontalny) z wysoką nasadą ogona
  • kończyny bardzo suche z wyraźnie zaznaczonymi ścięgnami i mięśniami. Stosunkowo małe ale mocne kopyta
  • skóra cienka i delikatna, z delikatnym, jedwabistym włosiem grzywy i ogona, wyraźnie zarysowana sieć żyłek
Konie czystej krwi arabskiej w Polsce przyczyniły się do powstania rasy małopolskiej i uszlachetnienia rasy wielkopolskiej. Rozkwit hodowli koni arabskich w Polsce datuje się na XVIII wiek, kiedy to utworzone wiele stadnin tej rasy, w tym najsłynniejsze takie jak Stadnina Słowacka należąca do rodu Sanguszków, czy stadnina w Jarczowach – Juliusza Dzieduszyckiego (sprowadził on do Polski z Arabii 3 klacze : Gazelę (or. ar.), Mleche (or. ar.) i Sahare (or.ar) . Księgi stadne dla koni czystej krwi arabskiej prowadzi się w Polsce od 1926 roku. Obecnie hoduje się je w stadninach w Janowie Podlaskich, Michałowie, Stadzie Ogierów Białka oraz w stadninach prywatnych (np. w stadninie Korfowe – Arabians). Polska hodowla koni czystej krwi arabskiej jest znana na całym świecie, a o wartości hodowli mogą świadczyć ceny jakie osiągają konie.

-Kaja i Ola

 

Ciekawostki o konich pełnej krwi angielskiej

konie angielskie



konie angielskie, koń angielski, koń rasy angielskiejKonie angielskie, to najcenniejsi przedstawiciele ras końskich, wyróżniający się wyjątkową szybkością. Powstanie tej rasy to efekt skrzyżowania arabów z importu z miejscowymi końmi, do którego doszło na przełomie XVII i XVIII wieku.


  • Pochodzenie

  • Konie angielskie, czyli efekt przemieszania krwi z terenów Włoch i Hiszpanii oraz Irlandii i Szkocji, a także orientalnych zwierząt, były szczególnie lubiane przez królów angielskich, którzy utrzymywali kolejne stadniny. Szczególny rozwój tej rasy nastąpił w momencie objęcia władzy przez króla Karola II. Wtedy z okolic miasta Newmarket uczyniono centrum wyścigów. Trzy konie – Byerley Turk, Darley Arabian oraz Godolphin Arabian to założyciele rasy. Od Byerleya pochodzi linia Heroda, niezwykle istotna w dziejach historii, od Darley;a wywodzi się linia Eclipse’a i pierwszy wielki zwycięzca – Flying Childrens, z kolei Godolphin to ojciec linii Matchema.

  • Budowa

  • Koń angielski osiąga przeciętny wzrost w przedziale 160-162 cm, charakteryzuje się dużymi, wyrazistymi oczami, subtelna głowa pokryta się niezwykle cienką skórą, przez którą widać naczynia krwionośne. Profil jest prosty, a oczy duże. Głęboka klatka piersiowa, a w efekcie duża pojemność płuc doskonale predestynuje konia do wyścigów. Szybkości sprzyja także wydłużenie linii. Do cech typowych dla anglosaskich przedstawicieli należy także piękna, delikatna i lśniąca sierść. Jeśli chodzi o ubarwienie sierści, to zazwyczaj jest ona kasztanowa, kara i siwa.

  • Ciekawostki


  • Koń rasy angielskie niezwykle wcześnie osiągają dojrzałość i nawet w wieku 2 lat są wystawiane do wyścigów

    Koń pełnej krwi angielskiej wyróżnia się dużą odpornością fizyczną. Nie rezygnuje z walki, jest niezwykle waleczny, wrażliwy i nerwowy, co sprawia, że czasami może być też trudny do prowadzenia 
     
    -Kaja i Ola 

     

    Ciekawostka o konich arabskich

    Koń arabski

    Wszyscy doskonale o tym wiemy, że mają wielu miłośników. Niekiedy mówi się, że są to konie z „duszą” no i oczywiście ciekawą historią. Zaczęło się wszystko Arabii, kiedy to Mahomet w VII wieku prowadził wojny religijne, na pierwszym miejscu stawiał swoja jazdę. W tym czasie hodowla tych wspaniałych koni stała na najwyższym poziomie i zaczęła się szybko rozwijać kiedy prorok nakazał dobrze traktować konie i pieczołowicie je hodować. Mahometa i konie opiewa wiele legend. Do najbardziej znanych zalicza się legenda o pięciu klaczach. Mówi ona, że po bitwie prorok wypuścił swoje konie do wodopoju, aby mogły zaspokoić pragnienie. Kiedy konie odeszły, nagle pojawiły się kolejne oddziały wroga. Mahomet zawołał swoje konie, ale wróciło tylko pięć klaczy, które porzuciwszy wodę przyszły aby stanąć do walki. Zostały one potem założycielkami słynnych rodzin koni arabskich. Tak mówi legenda, a miłośnicy tej rasy są bardzo przywiązani do takich legend. Nie przypadkiem w legendzie jest mowa o klaczach. Beduini wyżej od ogierów cenili klacze, ponieważ uważali je za bardziej wytrzymałe i odporne. Arabowie potrzebowali koni silnych i wytrzymałych. Araby w swojej ojczyźnie często długo musiały obchodzić się bez wody i paszy do tego pokonując długie trasy. Koń dla Beduina zawsze oznaczał możliwość przemieszczania się, bogactwo i siłę. Wielu Beduinów wręcz ubóstwiało swoje wierzchowce. Szejk znał dokładnie pochodzenie swoich klaczy, oznaczało to, że pamiętał setki imion ich przodków. Klacze mieszkały w namiocie swojego pana i były traktowane jak członkowie rodziny. W skutek tak bliskiego kontaktu z człowiekiem koń arabski przejawiał wyjątkową gotowość do współpracy z człowiekiem.
    Koń czystej krwi arabskiej – charakterystyka
    Wysokość: Około 150 cm
    Eksterier: Bardzo elegancki, zgrabny, w formacie kwadratu: mała głowa, często o szczupaczym profilu.
    Maść: Najczęściej siwa i gniada, rzadziej kasztanowata i kara.
    Pochodzenie: Kraje arabskie
    Warto wiedzieć:
    Wytrzymałe konie na długie dystanse, należy do najstarszej rasy na świecie, wrażliwy i bardzo przywiązany do człowieka. Rasa ta była używana do tworzenia iuszlachetniania wielu innych ras. Łatwo nimi kierować używając najłagodniejszych pomocy, ale na ostre traktowanie reagują paniką. Doskonale nadają się do rajdów. Arabów używa się do uszlachetniania innych ras. Często jednak mieszańce w pierwszym pokoleniu maja zbyt wybujały temperament.


    -Kaja i Ola 

    F.I.L.M DOLINA KONI

     
     
    F.I.L.M 
    ,,DOLINA
    KONI"

    Serial nie tylko dla miłośników jeździectwa.

    Bohaterami animacji są trzy dziewczynki i chłopiec, którzy spotykają się w niesamowitym miejscu zwanym Doliną Koni. Dolina Koni to kompleks stajni, areny, stodoły, zielone pastwiska i trasy jeździeckie z pięknymi widokami. Bohaterowie uczą się w nim nie tylko jeździectwa i troskliwej opieki nad zwierzętami, ale także prawdziwej przyjaźni.


    BARDZO FAJNY FILM ;) ! POLECAMY !!!
     
     

    -Kaja i Ola