♚
CZY TO
KONIEC Z
BLOGIEM ?
NIE PISZECIE KOMENTARZY , MAMY JUŻ PRAWIE 600 WEJŚĆ A KOMENTARZY ZALEDWIE 5 !!!
postarajcie się :(
sobota, 29 czerwca 2013
poniedziałek, 24 czerwca 2013
Pytanie
,,Dobra, teraz czas na szczerość"
JAK PODOBA SIĘ
WAM NASZ BLOG?
Odpowiadajcie na to pytanie w komentarzach ;)
TYLKO SZCZERZE PROSIMY.
DO ZOBACZENIA ;)))
-Kaja i Ola
MIŁOŚNICZKI KONI ♥
♚
MIŁOŚNICZKI KONI ♥
niedziela, 23 czerwca 2013
Koń Quarter Horse
Quarter Horse:
Trochę o tych koniach:
Quarter Horse - rasa konia o bardzo dobrym, atletycznym umięśnieniu. Delikatna, o klinowatym kształcie głowa, małe uszy i duże oczy. Szyja prosta, nisko osadzona ze skąpą grzywą. Łopatki długie. Kłąb szeroki średnio zarysowany. Grzbiet mocny, klatka piersiowa głęboka i szeroka. Zad ścięty, długi, obficie umięśniony. Ogon osadzony nisko o skąpym owłosieniu. Kończyny mocne i suche, kopyta małe bez szczotek. Chody płaskie, galop niezwykle szybki na krótkich odcinkach. Duża zwrotność i wytrzymałość. Są to konie pojętne w szkoleniu i pracy. Występują wszystkie maści podstawowe. Osiągają wysokość 148 - 155 cm.
Historia
Quarter Horse powstały z mieszaniny krwi koni hiszpańskich i importowanych z Anglii. Swoją nazwę zawdzięcza popularnym wyścigom na ćwierć mili organizowanym na ulicach osad. Rasa ta zyskała sławę, gdyż odznaczała się zwrotnością, spokojem, inteligencją i "wyczuciem bydła". Dziś opiekę nad rasą Quarter Horse, w celu popularyzacji i zachowania jej wzorca, sprawuje powstała w 1940 roku organizacja zrzeszająca hodowców American Quarter Horse Association z siedzibą w Amarillo w Teksasie oraz oddziały regionalne na całym świecie, również w Polsce. Konie rasy Quarter Horse cieszą się dużą popularnością, jako przydatne w równym stopniu do wyścigów, ale przede wszystkim do reiningu, trailu, rodeo i jazdy rekreacyjnej.- Opis Quarter Horse
- wzrost do 160 w klębie,
- silne tylne nogi,
- wyjątkowa wytrzymałość, szybkość,
- barwa sierści: izabelowata (palomino), kasztanowata, gniada, kara, rzadko siwa
- osobniki srokate zaliczane są do Paint Horse (odłam rasy Quarter Horse)
- charakter: spokojne konie, świetnie nadają sie pod siodło, do pracy z bydłem,
- pochodzenie: geny koni hiszpańskich, mustangów i appaloosa.
Wykorzystanie
Konie tej rasy wykorzystywane są przede wszystkim w jeździe wierzchem. Nadają się także do lekkich zaprzęgów.Hodowla koni tej rasy w Polsce
Obecnie konie tej rasy nie są zbyt popularne w Polsce, jednak grono ich miłośników stale rośnie.
-Kaja i Ola
♚
piątek, 21 czerwca 2013
Konie lusitano
KONIE LUSITANO:
Lusitano (koń luzytański)[1] – jest to jedna z gorącokrwistych ras konia domowego pochodząca z terenów Ribatejo i Alentejo w Portugalii. Lusitano to konie paradne, użytkowane w Wyższej Szkole Jazdy oraz w walkach z bykiem; podobne do koni andaluzyjskich.Bardzo znanym koniem luzytańskim był Novilheiro, który zdobywał nagrody w zawodach skoków przez przeszkody najwyższej klasy, pod słynnym jeźdźcem Johnem Whitakerem[2].
Pochodzenie
Konie lutyzańskie pochodzą od kuca Sorraia. Na skutek inwazji Maurów na Hiszpanię, rodzime konie połączyły się z krwią koni berberyjskich dosiadanych przez zbrojnych z Afryki Północnej. Przodkowie obecnych lusitano, jak i koni andaluzyjskich, nazywani byli dzianetami[2].Pokrój
Konie o profilu garbonosym, co wyraźnie odróżnia je od koni andaluzyjskich. Szyja jest „łabędzia”, łopatki dobrze zbudowane. Muskularny, ścięty zad umożliwia przeniesienie ciężaru konia na nogi tylne, co jest wymaganiem wyższej szkoły jazdy. Kończyny dosyć długie; suche i mocne. Wysokość w kłebie 150-160 cm. Występują wszystkie maści podstawowe, z przewagą siwej, gniadej i bułanej[2].Użytkowanie
Rasa powstała do użytkowania w powozach oraz na potrzeby armii. Współcześnie użytkuje się ją głównie jako konie rekreacyjne oraz ujeżdżeniowe. W Portugalii są też nadal użytkowane jako konie pracujące na ranczach lub w powozach.[1]-Kaja i Ola
♚
niedziela, 9 czerwca 2013
Koń angloarabski
Symboliczne oznaczenie rasy: "xxoo" ("xx" – pełna krew angielska, "oo" – czysta krew arabska).
Historia rasy
Historia koni angloarabskich z dominującej hodowli we Francji związana jest z końmi orientalnymi, które pojawiły się w południowej Francji wraz z przybyciem Maurów do Hiszpanii. Konie orientalne przywozili ze soba także krzyżowcy powracający z Bliskiego Wschodu[1]. Konie te początkowo próbowano krzyżować na południu Francji[2]. W czasach napoleońskich, konie orientalne zgromadzono na rozkaz Napoleona w stadninie Pompadour. Wzorując się na hodowli koni angloarabskich z Zweibrücken, prowadzonej przez księcia Palatynatu Christiana IV, dyrektor stadniny Eugène Gayot stworzył francuską hodowlę angloarabów na wyskomi poziomie. Hodowla tych koni stała się popularna również w Wielkiej Brytanii i w Polsce[1].Pokrój i charakter
Koń angloarabski łaczy zalety rasy arabskiej i angielskiej. Głowa jest szlachetna, a szyja dobrze zbudowana. Łopatki długie i ukośne, kłąb wyraźny, grzbiet mocny. Klatka piersiowa głęboka. Mocny, dobrze umięśniony, lekko ścięty zad. Ogon noszony elegancko. Suche kończyny o wyraźnych stawach, kopyta małe i twarde. Postawa kończyn bywa nieprawidłowa. Wysokość w kłębie: 155-165 cm. Umaszczenie najczęściej kasztanowate, gniade i siwe[1].Chody tych koni sa płaskie i wydajne, o dobrym galopie i dużych zdolnościach skokowych[1].
Konie te bywają trudne do opanowania. Ich temperament jest po części odziedziczony po "ognistych" i bardzo energicznych koniach rasy angielskiej. Angloaraby są szybkie, zwinne i wyczulone na działanie pomocy jeździeckich.
Hodowla
Konie angloarabskie hoduje się głównie we Francji, Wielkiej Brytanii oraz w Polsce. Hodowla angielska tych koni ustępuje hodowli francuskiej, która może być uważana za dominującą w tej dziedzinie. W Wielkiej Brytanii koń ten może być wpisany do księgi stadnej, gdy ma co najmniej 1/8 krwi arabskiej, natomiast we Francji – 1/4.Największe stajnie hodowlane we Francji to: Pompadour, Tarbes, Pau, Gelos[1].
W Polsce konie te hoduje się głównie w stadninach w Walewicach i Ochabach. W latach międzywojennych hodowano je też w Janowie Podlaskim; obecnie hoduje się tam konie półkrwi angloarabskiej. W roku 1947 sprowadzono do stadnin w Gałowie, Nieświatowie, Mchowie i do Państwowego Zarządu Nieruchomości Ziemskich Okręgu Ziemi Lubuskiej konie angloarabskie z Francji. [3][4][5]
Ciekawostka
Potomstwo arabskiej klaczy i angielskiego ogiera jest znacznie mniejsze i ma niższą wartość rynkową niż źrebię arabskiego ogiera i angielskiej klaczy, które to konie należą do najbardziej znanych ras na świecie.-Kaja i Ola
♚
wtorek, 4 czerwca 2013
Ciekawostki o konich czystej krwi arabskiej
Konie czystej krwi arabskiej (oo)
Konie czystek krwi arabskiej
Rasa ta uważana jest za jedną z najstarszych ras na świecie i odegrała największa rolę u kształtowaniu i uszlachetnianiu przeróżnych ras i typów koni (np. koni pełnej krwi angielskiej, czystej krwi anglo-arabskiej, kłusaków orłowskich, rasy trakeńskiej i lipicańskiej). Kolebką tej rasy jest Półwysep Arabski.
Pierwsze wzmianki o posługiwaniu się końmi przez wojowników arabskich pochodzą z IV wieku naszej ery. Przyjmuje się, że hodowla koni arabskich rozwinęła się w VII i VIII wieku naszej ery, na co miały wpływ podboje i zwycięstwa Arabów nad Persami, Uzbekami, Turkmenami i Tadżykami – ludami znanymi z wysoko rozwiniętej hodowli koni. Przyjmuje się, że wśród koni czystej krwi arabskiej wyróżnia się 3 typy:
Saklavi – najbardziej urodziwe ze wszystkich koni arabskich (najczęściej siwe, o wklęsłym profilu głowy), kuhailan – typ nieco trudniejszy do wyodrębnienia, o wyglądzie nieco mniej urodziwym, ale o szczególnie mocnej i jędrnej budowie (najczęściej gniade, o prostym profilu głowy), wytrwalsze w pracy i mniej wymagające, oraz munighi – typ różnorodny, sylwetką przypominające najczęściej konie pełnej krwi, szybki na krótkich dystansach (konie najczęściej kasztanowate). Swoje wysoko cenione zalety konie arabskie zawdzięczają warunkom, w jakich kształtowała się ich rasa, należą do nich:
Rasa ta uważana jest za jedną z najstarszych ras na świecie i odegrała największa rolę u kształtowaniu i uszlachetnianiu przeróżnych ras i typów koni (np. koni pełnej krwi angielskiej, czystej krwi anglo-arabskiej, kłusaków orłowskich, rasy trakeńskiej i lipicańskiej). Kolebką tej rasy jest Półwysep Arabski.
Pierwsze wzmianki o posługiwaniu się końmi przez wojowników arabskich pochodzą z IV wieku naszej ery. Przyjmuje się, że hodowla koni arabskich rozwinęła się w VII i VIII wieku naszej ery, na co miały wpływ podboje i zwycięstwa Arabów nad Persami, Uzbekami, Turkmenami i Tadżykami – ludami znanymi z wysoko rozwiniętej hodowli koni. Przyjmuje się, że wśród koni czystej krwi arabskiej wyróżnia się 3 typy:
Saklavi – najbardziej urodziwe ze wszystkich koni arabskich (najczęściej siwe, o wklęsłym profilu głowy), kuhailan – typ nieco trudniejszy do wyodrębnienia, o wyglądzie nieco mniej urodziwym, ale o szczególnie mocnej i jędrnej budowie (najczęściej gniade, o prostym profilu głowy), wytrwalsze w pracy i mniej wymagające, oraz munighi – typ różnorodny, sylwetką przypominające najczęściej konie pełnej krwi, szybki na krótkich dystansach (konie najczęściej kasztanowate). Swoje wysoko cenione zalety konie arabskie zawdzięczają warunkom, w jakich kształtowała się ich rasa, należą do nich:
- klimat : surowy – pustynny, gorący i wyjątkowo suchy, o bardzo dużych wahaniach temperatury – bardzo zimnych nocach i upalnych dniach. Minimalne opady, niewiele źródeł wody, skąpe ale zasobne w związki mineralne trawy rosnące na wapiennych podłożach.
- tryb życia Arabów – przez wieki koczowniczy i wojowniczy wymuszał wychów koni pod gołym niebem, bez stajen. Ciągle wędrówki i walki stanowiły ciężkie próby dzielności dla koni
- niedostatek starannej pielęgnacji koni (mimo szacunku jakim były darzone)
Dzięki
tym warunkom wytworzyła się rasa koni o mocnej konstytucji i wyjątkowej
suchości tkanek, charakteryzująca się mocną konstytucją, doskonałym
wykorzystaniem paszy i bardzo dobrym zdrowiem. Konie arabskie są końmi
późno dojrzewającymi ale długowiecznymi. Ich zalety:
- doskonała jakość tkanek : mięśniowej, kostnej, ścięgien i więzadeł ;
- doskonała jakość kopyt – twardy i mocny, ale elastyczny róg kopytowy ;
- bardzo dobre funkcjonowanie przewodu pokarmowego i przemiana materii – optymalne wykorzystanie paszy ;
- mało wymagające i ekonomiczne w utrzymaniu;
- bardzo dobra płodność
- łagodne usposobienie
- budowa ciała sprzyjająca swobodnemu, szybkiemu, harmonijnemu ruchowi
- wyjątkowa uroda
Do
wad koni czystej krwi arabskiej niektórzy zaliczają niski wzrost i małą
masę ciała, jednak jest to dyskusyjne i zależy od kierunku, w jakim koń
arabski ma być użytkowany. U koni czystej krwi często obserwuje się
zbyt duży temperament. Inne wady, które mogą pojawić się u koni
arabskich to krowia lub szablasta postawa kończyn tylnych, wąskie stawy
skokowe, cofnięty nadgarstek, niechęć do ciągnięcia zaprzęgu.
Europejskie konie czystek krwi arabskiej charakteryzują się przeciętnymi wymiarami :
- wysokość w kłębie – 140 – 155 cm
- obwód klatki piersiowej – 160- 180 cm
- obwód nadpęcia – 17,5 – 19 cm
Najczęściej
występuje umaszczenie siwe, gniade, kasztanowate, rzadko – kare. Konie
czystej krwi reprezentują typ wierzchowy, mogą również pracować w lekkim
zaprzęgu.
Zasadnicze cechy pokroju :
- głowa mała, sucha, z wyraźną przewagą części mózgowej, duże oczy o wyrazistym spojrzeniu, ruchliwe uszy, szeroko rozstawione ganasze
- szyja cienka i długa, dobrze umięśniona, często o profilu łabędzim (wraz z profilem szczupaczym stanowi cechę rasową koni arabskich)
- zad często poziomy (horyzontalny) z wysoką nasadą ogona
- kończyny bardzo suche z wyraźnie zaznaczonymi ścięgnami i mięśniami. Stosunkowo małe ale mocne kopyta
- skóra cienka i delikatna, z delikatnym, jedwabistym włosiem grzywy i ogona, wyraźnie zarysowana sieć żyłek
Konie
czystej krwi arabskiej w Polsce przyczyniły się do powstania rasy
małopolskiej i uszlachetnienia rasy wielkopolskiej. Rozkwit hodowli koni
arabskich w Polsce datuje się na XVIII wiek, kiedy to utworzone wiele
stadnin tej rasy, w tym najsłynniejsze takie jak Stadnina Słowacka
należąca do rodu Sanguszków, czy stadnina w Jarczowach – Juliusza
Dzieduszyckiego (sprowadził on do Polski z Arabii 3 klacze : Gazelę (or.
ar.), Mleche (or. ar.) i Sahare (or.ar) . Księgi stadne dla koni
czystej krwi arabskiej prowadzi się w Polsce od 1926 roku. Obecnie
hoduje się je w stadninach w Janowie Podlaskich, Michałowie, Stadzie
Ogierów Białka oraz w stadninach prywatnych (np. w stadninie Korfowe –
Arabians). Polska hodowla koni czystej krwi arabskiej jest znana na
całym świecie, a o wartości hodowli mogą świadczyć ceny jakie osiągają
konie.
-Kaja i Ola
♚
Ciekawostki o konich pełnej krwi angielskiej
konie angielskie
Konie angielskie, to najcenniejsi przedstawiciele ras końskich, wyróżniający się wyjątkową szybkością. Powstanie tej rasy to efekt skrzyżowania arabów z importu z miejscowymi końmi, do którego doszło na przełomie XVII i XVIII wieku.
Konie angielskie, czyli efekt przemieszania krwi z terenów Włoch i Hiszpanii oraz Irlandii i Szkocji, a także orientalnych zwierząt, były szczególnie lubiane przez królów angielskich, którzy utrzymywali kolejne stadniny. Szczególny rozwój tej rasy nastąpił w momencie objęcia władzy przez króla Karola II. Wtedy z okolic miasta Newmarket uczyniono centrum wyścigów. Trzy konie – Byerley Turk, Darley Arabian oraz Godolphin Arabian to założyciele rasy. Od Byerleya pochodzi linia Heroda, niezwykle istotna w dziejach historii, od Darley;a wywodzi się linia Eclipse’a i pierwszy wielki zwycięzca – Flying Childrens, z kolei Godolphin to ojciec linii Matchema.
Koń angielski osiąga przeciętny wzrost w przedziale 160-162 cm, charakteryzuje się dużymi, wyrazistymi oczami, subtelna głowa pokryta się niezwykle cienką skórą, przez którą widać naczynia krwionośne. Profil jest prosty, a oczy duże. Głęboka klatka piersiowa, a w efekcie duża pojemność płuc doskonale predestynuje konia do wyścigów. Szybkości sprzyja także wydłużenie linii. Do cech typowych dla anglosaskich przedstawicieli należy także piękna, delikatna i lśniąca sierść. Jeśli chodzi o ubarwienie sierści, to zazwyczaj jest ona kasztanowa, kara i siwa.
Koń rasy angielskie niezwykle wcześnie osiągają dojrzałość i nawet w wieku 2 lat są wystawiane do wyścigów
Koń pełnej krwi angielskiej wyróżnia się dużą odpornością fizyczną. Nie rezygnuje z walki, jest niezwykle waleczny, wrażliwy i nerwowy, co sprawia, że czasami może być też trudny do prowadzenia
-Kaja i Ola
♚
Ciekawostka o konich arabskich
Koń arabski
Koń czystej krwi arabskiej – charakterystyka
Wysokość: Około 150 cm
Eksterier: Bardzo elegancki, zgrabny, w formacie kwadratu: mała głowa, często o szczupaczym profilu.
Maść: Najczęściej siwa i gniada, rzadziej kasztanowata i kara.
Pochodzenie: Kraje arabskie
Warto wiedzieć:
Wytrzymałe konie na długie dystanse, należy do najstarszej rasy na świecie, wrażliwy i bardzo przywiązany do człowieka. Rasa ta była używana do tworzenia iuszlachetniania wielu innych ras. Łatwo nimi kierować używając najłagodniejszych pomocy, ale na ostre traktowanie reagują paniką. Doskonale nadają się do rajdów. Arabów używa się do uszlachetniania innych ras. Często jednak mieszańce w pierwszym pokoleniu maja zbyt wybujały temperament.
-Kaja i Ola
♚
F.I.L.M DOLINA KONI
♚
F.I.L.M
,,DOLINA
KONI"
Serial nie tylko dla miłośników jeździectwa.
Bohaterami animacji są trzy dziewczynki i
chłopiec, którzy spotykają się w niesamowitym miejscu zwanym Doliną
Koni. Dolina Koni to kompleks stajni, areny, stodoły, zielone pastwiska i
trasy jeździeckie z pięknymi widokami. Bohaterowie uczą się w nim nie
tylko jeździectwa i troskliwej opieki nad zwierzętami, ale także
prawdziwej przyjaźni.
BARDZO FAJNY FILM ;) ! POLECAMY !!!
-Kaja i Ola ♚
Subskrybuj:
Posty (Atom)