Mustang – rasa zdziczałych
koni, wywodzących się od koni przywiezionych do
Ameryki Północnej z
Hiszpanii w
XVI wieku przez hiszpańskich
konkwistadorów. Część przywiezionych przez nich koni, w różnych okolicznościach dostała się na wolność i wtórnie zdziczała, tworząc na
prerii nową rasę.
Mustangi żyją w niewielkich
stadach. W
XVIII wieku bardzo liczna rasa występująca w
USA
(około 5 mln osobników). Obecnie prawie wytępiony, nieliczne osobniki
(około 10 000) znajdują się pod ochroną od 1971 r. Pomimo tego nadal
padają ofiarą farmerów i hodowców bydła. Słowo
mustang pochodzi od hiszpańskiego
mesteno, co oznacza
bez właściciela.
Pochodzenie i populacja
Mustangi pojawiły się na skutek działalności człowieka. Jako
hiszpańskie konie uciekły człowiekowi i zdziczały. Swoim działaniem
człowiek o mało nie doprowadził do ich wyginięcia. Pod koniec XVIII w.
było ich około 5 mln. Kiedy zaczęto uprawiać prerię, zaczęto również
zabijać mustangi. Ginęły one tysiącami. Najwięcej zabito ich jednak w XX
w., kiedy to w trakcie
I wojny światowej strzelano do nich ze względu na ich skórę oraz żeby zapewnić pokarm zwierzętom domowym. Od
1971 r. mustang jest pod
ochroną. Z 5 mln populacji mustangów zostało dziś tylko około 10 000 osobników.
Wygląd
Mustang, który jest spokrewniony ze wszystkimi rasami koni, niewiele się od nich różni. Przeciętna wysokość w
kłębie
142 cm, lepiej zbudowane, wytrzymalsze i mają silniejsze uzębienie niż
konie udomowione. Krzyżówki z innymi rasami koni spowodowały, że
mustangi nie mają określonej maści. Średnia długość życia mustanga
wynosi około 20 lat.
Pożywienie
Tak jak cała rodzina
koniowatych, tak i mustang odżywia się jedynie
roślinami (trawa i liście). Mustangi żyjące na amerykańskich
preriach
przystosowały się do panujących tam warunków. Nauczyły się m.in.
rozbijać lód w zamarzniętych przeręblach, a także wytrzymywać wiele dni
bez pożywienia i wody. Mustangi w duży sposób przyczyniają się do
rozsiewania roślin, ponieważ ich niestrawione nasiona wydalane są wraz z
odchodami.
Stada
Stado mustangów na prerii
Mustangi, aby ochronić się przed swoimi naturalnymi wrogami m.in.
wilkami,
kojotami,
pumami, tworzą niewielkie stada, składające się z dorosłego
ogiera (6-letniego), różnej liczby dorosłych
klaczy (liczba waha się od 2 do 18 osobników) oraz
źrebiąt.
Łącząc się w stada szybciej znajdują pożywienie. 3-letni ogier jest
wydalany ze stada. Każde stado posiada własne terytorium, którego broni i
na którym poszukuje pożywienia. Mustangi tolerują inne stada na skraju
swojego terytorium, a z czasem w obronie przed wrogiem łącza się z nimi.
Każde stado posiada
klacz-przewodniczkę, która w razie
niebezpieczeństwa prowadzi stado w bezpieczne miejsce, podczas gdy ogier
pozostaje, aby stawić mu czoło. Często dochodzi do walk między młodymi
ogierami, a
przewodnikiem stada o klacze.
Występowanie
Mustangi w niewielkich ilościach występują w co najmniej 10 zachodnich
stanach USA.
Rozmnażanie
Okres godowy klaczy trwa od
kwietnia do
lipca.
Ciąża
trwa od 330 do 335 dni (około 11 miesięcy). Oznacza to, że źrebię rodzi
się w okresie wiosennym lub letnim, co daje mu czas na dorośnięcie
przed
zimą.
Kiedy klacz ma się oźrebić, odłącza się od stada w poszukiwaniu
odpowiedniego miejsca. Zazwyczaj klacz rodzi jedno źrebię, rzadziej dwa.
Każde nowonarodzone źrebię, bez względu na maść, leżąc na ziemi jest
dobrze zamaskowane. Tak jak inne koniowate, tak i źrebak mustanga, staje
i porusza się o własnych siłach już kilka godzin po narodzinach. Razem z
matką wraca do stada kilka dni po przyjściu na świat. Ogier nie
toleruje innych ogierów w stadzie, dlatego kiedy źrebię osiąga 3 lata
zostaje ze stada wyrzucone. 3-letni ogier jest jednak zbyt słaby, aby
przyciągnąć inne klacze i utworzyć własne stado, dlatego trzyma się
razem z innymi wyrzuconymi ogierami.
-Kaja i Ola ♚
PS. Ja Kaja właśnie wróciłam z zielonej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz